Na Piazza della Minerva, za Panteonem, stoi ukochany marmurowy słoń Berniniego, później używany jako baza dla małego egipskiego obelisku z VI wieku pne. Adres: Piazza della Minerva 42, Rzym. 10. San Clemente. Jeden z najstarszych i najpiękniejszych kościołów w Rzymie, San Clemente, został zbudowany przed 385 r. Zespół kościoła fil. pw. św. Sebastiana. kościół 1737 r. Kosina. Zespół kościoła filialnego w Kosinie składa się z kościoła i dzwonnicy.Kościół jest wartościowym przykładem drewnianej, filialnej świątyni powstałej w XVIII w.; w tej samej wsi co kościół parafialny. W jej wnętrzu znajduje się cenny przykład Nad świątynią wznosi się płaskorzeźba z białego marmuru. Panel opisuje legendarną scenę, w której papież Leon, wychodząc na spotkanie armii Hunów, z jedynie krzyżem w dłoniach, zamienił barbarzyńców w panikę. Na szczególną uwagę zasługuje kaplica św. Sebastiana. Oto obraz otoczony marmurowymi pilastrami. Jana Pawła II. Bazylika św. Piotra <1 km. Bazylika św. Piotra, Ogrody Watykańskie <1 km. Aktualny obraz z kamery dostępny na zewnętrznej stronie internetowej. Kliknij w miniaturkę, aby go zobaczyć. Kamera przypisana do kategorii Pomieszczenia. Basilica di San Lorenzo in Damaso, pol. bazylika św. Wawrzyńca w domu Damazego) – rzymskokatolicki kościół tytularny w Rzymie . Świątynia ta jest kościołem parafialnym oraz kościołem tytularnym, mającym również rangę bazyliki mniejszej [1]. Jest też kościołem stacyjnym z czwartego wtorku Wielkiego Postu . Kaplica św. Sebastiana nie jest pierwszym miejscem pochówku papieża z Polski. Po śmierci 2 kwietnia 2005 r. i pogrzebie jego ciało zostało złożone pod Bazyliką św. Piotra, w Grotach Watykańskich. Spoczywało tam do momentu beatyfikacji, która miała miejsce w 2011 r. Dopiero po tym wydarzeniu przeniesiono je do bazyliki. Dusznikach-Zdroju Święty Sebastian - katedra w Amiens Święty Sebastian, Sabastián (zm. ok. 288 w Rzymie) – męczennik chrześcijański i święty Kościoła katolickiego oraz prawosławnego. 136 kontakty: Archidiecezja Wojskowa Stanów Zjednoczonych Ameryki , Archikatedra św. Godziny otwarcia 9.00-14.00, ostatnie wejście o godzinie 12.30. Nie ma możliwości zarezerwowania wstępu. UWAGA! Od 1 czerwca 2022 roku w Muzeach Watykańskich zostały zniesione Green Pass oraz obowiązek noszenia maseczek. Od 1 stycznia 2023 roku do każdego rezerwowanego online biletu doliczana jest przy płatności kwota 5 euro opłaty Media in category "Chapel of St. Sebastian in Maniowy" The following 6 files are in this category, out of 6 total. 22 kwietnia 2011, 14:38. FACEBOOK. KOPIUJ LINK. Przez długi czas najważniejszym polskim skojarzeniem z Rzymem była obecność w Watykanie Jana Pawła II. Ale polskich śladów w stolicy Italii jest znacznie więcej. Rozpocząć wędrówkę polskimi śladami w Rzymie nadal wypada od Watykanu. Choć od czasu śmierci Jana Pawła II minęło E484Uc. W piątek Polacy za chrzest dziękowali w bazylice św. Jana na Lateranie. Dziś spotkają się z papieżem Franciszkiem. Kilka tysięcy Polaków, towarzyszący im kapłani oraz episkopat Polski przeżywają w Rzymie dziękczynną pielgrzymkę. Od czwartku w Wiecznym Mieście dziękują Bogu za Rok Miłosierdzia, ŚDM i 1050. rocznicę chrztu. Jedno z najważniejszych spotkań czeka ich w sobotę - to audiencja na Placu św. Piotra z papieżem Franciszkiem. Im bliżej tego spotkania, tym częściej na ulicach Wiecznego Miasta usłyszeć można język polski. W powietrzu coraz wyraźniej widać także biało-czerwone flagi. Dla bardzo wielu Polaków ciągle najważniejszą relikwię skrywa kaplica św. Sebastiana w bazylice św. Piotra. To spoczywa Jan Paweł II. - Tam przez moment zakręciła mi się łezka w oku - przyznaje Justyna z Sośnicowic pielgrzymująca do Rzymu razem z mężem Mariuszem. W Polsce z dziadkami zostało ich trzech synów. Mają 5, 9 i 11 lat. - O co mogłam się modlić? - Justyna kontynuuje opowieść: - "Janie Pawle II, daj nam więcej siły, żeby dobrze wychować chłopaków". O to samo, nie konsultując z żoną intencji modlitewnych, prosił Mariusz. W tych dniach zdecydowanie polskie są też najważniejsze bazyliki rzymskie, w których wierni codziennie po południu gromadzą się na Mszach. Co ciekawe, piątkowa Eucharystia w bazylice św. Jana na Lateranie, odbyła się z lekkim poślizgiem. W Rzymie odbywał się strajk komunikacji miejskiej. W korku utknęli więc niektórzy pielgrzymi, a nawet biskupi zdążający na Lateran. Mszy przewodniczył prymas Polski abp Wojciech Polak. W homilii przypomniał, że bazylika św. Jana na Lateranie przez prawie tysiąc lat była siedzibą Biskupa Rzymu. Trwało to od konsekracji bazyliki w 324 roku do powrotu papieży z Awinionu do Rzymu w XIV wieku. Prymas zwrócił uwagę też na inną rzecz. - To tutaj dotarły niewątpliwie pierwsze wieści z dalekiego kraju, że Mesco dux Poloniae baptizatur, a więc, że książę Polan Mieszko został ochrzczony - przyznał w kazaniu. - Tutaj też ów pierwszy historyczny władca Polski, przed swą śmiercią pod koniec X wieku, swoistym testamentem, znanym w historii pod nazwą Dagome iudex, ofiarował swe gnieźnieńskie państwo w duchową opiekę Stolicy Apostolskiej. Abp Polak zachęcał także, by pielgrzymi świadomi swoich chrześcijańskich korzeni, umieli dobrze rozpoznać czasy, w których żyją. Prosząc o to, powołał się na nauczanie Jana Pawła II oraz na słowa Franciszka wypowiedziane w Polsce. Papież Wojtyła, jak przypomniał prymas, "prosił nas wszystkich, abyśmy całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię Polska, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością - taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym". A papież Franciszek, przebywając w Polsce, "przestrzegał nas, aby te jubileuszowe dni nie pozostały dla nas jedynie kolejną datą w kronikach historii. Wskazując na konieczność pójścia dalej, zachęcał (...), by w nas wszystkich i w każdym z osobna dokonywało się - jak to nazwał - wewnętrzne przejście, Pascha serca, a więc nawrócenie ku stylowi Bożemu ucieleśnionemu przez Maryję: działać w miłości i w bliskości towarzyszyć, z prostym i otwartym sercem". Santa Maria in Aquiro, kopuła z XIX-wiecznymi malowidłami Może się wydawać, że kościół ten nie stanowi specjalnej atrakcji dla poszukiwaczy dzieł sztuki. Jego wnętrze pochodzi w dużej mierze z XIX wieku, a bardziej interesujące obiekty, które się w nim znajdują, nie są na tyle sławne, aby przyciągnąć tłumy podróżnych. Ci, których się w tej świątyni spotyka, albo trafiają tu przypadkowo, albo są świadomi, że właśnie tutaj można ujrzeć kilka wspaniałych dzieł malarzy potocznie zwanych caravaggionistami, choć inspiracji dla ich malarstwa można szukać niekoniecznie u samego Caravaggia. Ale wnętrze to oferuje coś jeszcze – możliwość, którą mamy coraz rzadziej: kontemplację dzieł sztuki w miejscach, dla których zostały stworzone. Może się wydawać, że kościół ten nie stanowi specjalnej atrakcji dla poszukiwaczy dzieł sztuki. Jego wnętrze pochodzi w dużej mierze z XIX wieku, a bardziej interesujące obiekty, które się w nim znajdują, nie są na tyle sławne, aby przyciągnąć tłumy podróżnych. Ci, których się w tej świątyni spotyka, albo trafiają tu przypadkowo, albo są świadomi, że właśnie tutaj można ujrzeć kilka wspaniałych dzieł malarzy potocznie zwanych caravaggionistami, choć inspiracji dla ich malarstwa można szukać niekoniecznie u samego Caravaggia. Ale wnętrze to oferuje coś jeszcze – możliwość, którą mamy coraz rzadziej: kontemplację dzieł sztuki w miejscach, dla których zostały stworzone. Obrazy, oświetlone górnym światłem, musiały być tak skoncypowane, aby padało ono na nie w odpowiedniej porze dnia, i uwzględniony musiał być także nasz kąt patrzenia na nie. Do tego dochodziła towarzysząca im dekoracja, czyli odpowiednie ramy zdobione ornamentami. To wszystko składało się na niepowtarzalną wartość danego dzieła sztuki, które przeniesione do muzeum i oświetlone sztucznym światłem traci na tej pierwotnej aurze. Tutaj możemy jej doświadczyć. Kościół Santa Maria in Aquiro, fasada z XVIII w. Jak wiele kościołów w Rzymie, i ten poszczycić się może długą historią, licznymi przebudowami i modernizacjami. Pierwsza świątynia powstała w tym miejscu już na początku V wieku, a jej fundatorem był niejaki Cyrus (po łacinie Quirus), z którym wiąże się jej nazwa. Trzy wieki później, za pontyfikatu Grzegorza III, powstała kolejna, aby następnie ulec całkowitej przebudowie w 1590 roku. Stało się to za sprawą kardynała Antonio Marii Salviatiego, który zatrudnił w tym celu architekta Francesco da Volterrę. Czcigodny i oddany sprawie dobroczynności kardynał, podobnie jak i architekt, znani mam są z przebudowy innego kościoła rzymskiego – znajdującego się przy via del Corso San Giacomo in Augusta. Zanim dokonano wspomnianej XVI-wiecznej przebudowy, z inicjatywy Ignacego Loyoli powstało tu towarzystwo wspierania sierot, które wygospodarowało miejsce na sierociniec i szpital w zbudowanym obok klasztorze. Około 1591 roku w przylegającym do kościoła budynku powstało też Collegio Salviati, uczelnia wyższa mająca na celu kształcenie chłopców (owych wspomnianych sierot), również będąca fundacją wspomnianego kardynała. Niestety, śmierć fundatora w 1602 roku spowodowała wstrzymanie prac nad kościołem. Powrócono do nich dopiero pod koniec XVII stulecia, wtedy też ostatecznie je sfinalizowano. Fasada kościoła, której projektantem był Carlo Maderno, ten sam, który stworzył fasadę bazyliki św. Piotra (San Pietro in Vaticano), jest dwupiętrowa, urozmaicona pilastrami. Jej przyczółek zdobią dwie urny z promieniami, ale to nie one stanowią o jej wyjątkowości, ale dwie flankujące ją dzwonnice. Jak to często bywało, fasada powstała najpóźniej: brak funduszy przesunął jej ukończenie, podobnie jak obu dzwonnic, na rok 1774. Kościół Santa Maria in Aquiro, kopuła z XIX-wiecznymi malowidłami Niestety, pożar w 1845 roku prawie całkowicie zniszczył wnętrze świątyni. Nowy wystrój jest dziełem twórców XIX-wiecznych i nawiązuje do modnego w tym czasie neomanieryzmu ze śladami renesansu, chętnie posiłkującego się ornamentem rozet, girland, kasetonów, ornamentem kandelabrowym czy wolich oczu. Wysmakowane dekoracje, w tym malowidła na sklepieniu, w kopule i na filarach nawy głównej, ukazujące ojców Kościoła, są dziełem Cesare Marianiego (1866). Całe wnętrze wydaje się dość standardowe. Trójnawowa bazylika z płytkim transeptem otwiera się po obu stronach naw bocznych na kaplice (po trzy z każdej strony). Na skrzyżowaniu transeptu i nawy głównej wznosi się pokaźna kopuła. Z pierwotnego, XVII-wiecznego wnętrza zachowały się tylko nieliczne obiekty, i te są szczególnie godne uwagi. W drugiej kaplicy po lewej (kaplica Piety) widnieją freski z początku XVII wieku autorstwa Giovanniego Battisty Speranzy, ukazujące Anioła z krzyżem, Niesienie krzyża i Ukrzyżowanie. Natomiast w ołtarzu głównym znajduje się scena Opłakiwanie Chrystusa, a po bokach Biczowanie i Nałożenie korony cierniowej. Obrazy te namalowali: Maestro Jacopo (ołtarz główny) oraz znakomity niderlandzki artysta, przez pewien czas (1610–1615) pracujący w Rzymie – Gerrit van Honthorst, z włoska zwany Gherardo delle Notti. Ten ostatni, korzystający z patronatu kardynała Scipione Borghese, dał się poznać jako twórca chętnie siegający do silnych kontrastów światłocieniowych o dramatycznej wymowie. Trzeciego artysty, również naśladowcy Caravaggia, nie udało się zidentyfikować. To dla tych przejmujących w swej wymowie obrazów warto zboczyć do tego kościoła, ale to nie jedyne jego skarby. Kościół Santa Maria in Aquiro, pomnik nagrobny Carla Montecatiniego, Dominico Guidi Naprzeciw kaplicy, w filarze, wbudowano interesującą płytę nagrobną z klęczącą postacią arcybiskupa Carlo Montecatiniego, wykonaną w 1699 roku przez Domenico Guidiego, zdolnego ucznia Alessandro Algardiego, a po jego śmierci i śmierci Gian Lorenzo Berniniego, czołowego rzeźbiarza rzymskiego końca XVII wieku. Artystę tego znamy głównie z mostu św. Anioła (Ponte Sant’Angelo), gdzie jego Anioł z lancą należy do najpiękniejszych z całej anielskiej grupy. W kaplicy św. Sebastiana (pierwsza po prawej) zobaczymy bardzo interesujący obraz przedstawiający męczeństwo tego świętego. Dzieło to pochodzi z początku XVII wieku, a silne kontrasty światłocieniowe i wyszukane, dziwaczne wręcz skręcenie ciała młodzieńca sytuują je między manieryzmem a barokiem i jednocześnie zdradzają pędzel jednego z najwybitniejszych twórców tego czasu. Niestety, autorstwo obrazu do dziś nie zostało ustalone. Kaplica Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny (trzecia po prawej) zachowała swój XVII-wieczny wygląd, w tym namalowane między 1611 i 1617 rokiem freski Carlo Saraceniego - ukazujące sceny z życia Marii, a w aediculi Madonnę z Dzieciątkiem w towarzystwie św. Szczepana. Natomiast w kopule kaplicy dojrzymy Koronację Marii. Po ucieczce Caravaggia z miasta Saraceni stał się głównym kontynuatorem i interpretatorem jego stylu. Pozostawił w mieście kilka znakomitych dzieł (np. w kościele Santa Maria dell’Anima). Jednakże być może największy, a na pewno najstarszy skarb kościoła trudno właściwie dojrzeć. Jest nim umieszczony w ołtarzu głównym mały obraz Madonna z Dzieciątkiem i św. Szczepanem (XIV w.), wykonany przez malarza z kręgu sławnego Pietro Cavalliniego. Został tu przeniesiony z kaplicy bocznej kościoła, po spaleniu się ołtarza głównego. W przypadającą w sobotę 43. rocznicę wyboru Jana Pawła II na konklawe wielu polskich pielgrzymów oddało mu hołd przy jego grobie w bazylice watykańskiej. Wierni zatrzymywali się na modlitwę w Kaplicy Świętego Sebastiana. Rocznicę uczczono też w polskim kościele w Rzymie. CZYTAJ WIĘCEJ: - 43. lata temu kard. Karol Wojtyła został papieżem. Ks. Skrzypczak: „To była prawdziwa bomba mająca niesamowitą siłę dobrej nowiny” - Morawiecki: 43 lata temu rozpoczął się nowy etap dla Kościoła i dla Polski. Czuliśmy, że historia narodu zmienia się na naszych oczach Działająca od 2009 roku przy kościele świętego Stanisława w Wiecznym Mieście katolicka szkoła podstawowa otrzymała w rocznicę imię Jana Pawła II. Podczas uroczystości odczytany został specjalny list z Watykanu, w którym podkreślono: Jego Świątobliwość Franciszek łączy się duchowo ze wspólnotą duszpasterstwa Polaków w diecezji rzymskiej, przeżywającą uroczystość nadania imienia św. Jana Pawła II Katolickiej Szkole Podstawowej, działającej przy kościele świętego Stanisława. Kardynał Karol Wojtyła został wybrany po południu 16 października 1978 roku w ósmym głosowaniu, w trzecim dniu konklawe. Odbyło się ono półtora miesiąca po poprzednim, na którym wybrano Jana Pawła I. Jego pontyfikat, przerwany z powodu nagłej śmierci na zawał, trwał 33 dni. Wybór metropolity krakowskiego ogłosił około godziny 19 kardynał Pericle Felici. Nowy papież, który przyjął imię Jan Paweł II, był 264. następcą Świętego Piotra i pierwszym od 455 lat papieżem spoza Włoch. Jego pontyfikat trwał prawie 27 lat. Po beatyfikacji w 2011 i kanonizacji w 2014 roku wspomnienie liturgiczne świętego Jana Pawła II przypada 22 października, w rocznicę inauguracji jego pontyfikatu. Tego dnia na Papieskim Uniwersytecie Św. Tomasza z Akwinu ( Angelicum) w Wiecznym Mieście otwarta zostanie wystawa „Z Krakowa do Rzymu. Jan Paweł II na fotografiach Adama Bujaka”. kk/PAP